Oké, heel eerlijk! Soms is mijn kennis en achtergrond met het onderwijs iets minder fijn. Ik kan denk ik zeggen dat ik bewuster bezig ben met de ontwikkeling van Boyd. En ik weet daarom ook dat de kinderen van bijna 2 gemiddeld toch wel meer woordjes kunnen zeggen dan Boyd doet. Boyd maakt vooral nog klanken (wat er nu wel steeds meer worden), maar echte woordjes zeggen doet hij niet. Hij wijst veel naar de dingen die hij wil. De woorden die hij kan zeggen zijn:

-da = ja
-opa = opa en oma
-papa = papa en mama
-daaheen = daarheen
-ba = bumba

Naast deze mini woordjes en klanken die hij maakt doet hij vooral geluiden van dieren of voorwerpen na. Daar tegenover staat dan wel weer dat Boyd al enige tijd alles begrijpt wat wij zeggen en van hem vragen. Hij kent alle dieren en herkent de kleuren. Daar is hij dan wel weer heel snel mee.

Ik heb mijzelf daarom ook voorgenomen om deze zorgen los te laten, en te vertrouwen op zijn eigen ontwikkeling. Want zo is het eigenlijk wel. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen manier. Op de opvang noemen ze hem ook ´de stille genieter´. Hij heeft misschien nog geen behoefte om woordjes te zeggen omdat hij zich voor zijn doen gewoon duidelijk kan maken wat hij wil. En ja dat is toch ook prima.

Het zal vanzelf wel komen, en dan zullen we schrikken van wat hij begrijpt en kan. Voor nu blijven we hem gewoon stimuleren net als anders. Dit door samen te spelen en boekjes te lezen. Daar haalt hij heel veel plezier uit. We gaan wel zien wanneer hij zin heeft om te beginnen met praten.

(En terwijl ik dit typ heeft hij van de week ´tis´ gezegd, wat ´vis´ was. En zei hij ´tas´ precies na.)